Hasta perder la cuenta

Ik verloor haar uit het oog begin deze zomer
ze nam de handtas mee en liet geen spoor achter.
ik bleef naar het plafond staren met een optocht van binnen
en een draaikolk in het wiskundige centrum van mijn borst.

De tijd glijdt druppel voor druppel over mijn voorhoofd
ik ben ineens alleen en deze eenzaamheid is slecht
op de bank praat ik met de planten
ik heb een brok in mijn keel
ik weet dat ze niet meer terugkomt.

Ik droom van een herfst vol kussen en rozen
met de silhouetten van de blote takken
met blonde, bruinharige en roodharige vrouwen
droom ik van een liefde die me doet schudden.

Als juli stekelig is, is augustus een woestijn
veel nachten word ik wakker, doorweekt en trillend
laat er een storm komen die al haar sporen uitwist
honderdduizend bliksemschichten tot ik de tel kwijt ben.