Lambreta
 António Zambujo
Lambreta
Kom een ritje maken op mijn lambreta
En laat die Vilela maar even voor wat het is
Die heeft een auto en een zeilboot
Zijn vader heeft er een, zijn moeder ook
Want hij is zo, zo
Altijd perfect
Als je het mij vraagt, in mijn ogen
Als hij zo, zo is en heeft, heeft, heeft
Moet er wel iets mis zijn
Kom een ritje maken op mijn lambreta
Kijk eens hoe mooi hij is
Hij is trots, de mooiste wielen
Laat een spoor van een komeet achter
Hij is klein, maar dan
Lijkt hij gemaakt voor twee
En niet te vergeten de dingen
Die ons tot helden maken
Ik weet dat ik stijl heb, zo swingend
Af en toe valt hij om
Als hij als een paardje doet
Maar dan is de pijn weer weg
Rechtdoor met het stuur
En komt terug met een pruillip
Naar de voeten van zijn liefde
Kom een ritje maken op mijn lambreta
Ik zweer dat ik rustig rij
Je hoeft alleen maar dicht bij me te zijn
Om veiligheidsredenen
En als de weg ons brengt
De nacht in, tot aan de zee
Stop ik aan de rand van de hoop
Met het lampje dat schijnt
En laat die Vilela maar even voor wat het is
Die heeft een auto en een zeilboot
Zijn vader heeft er een, zijn moeder ook
Want hij is zo, zo
Altijd perfect
Als je het mij vraagt, in mijn ogen
Als hij zo, zo is en heeft, heeft, heeft
Moet er wel iets mis zijn
Als hij zo, zo is en heeft, heeft, heeft
Moet er wel iets mis zijn
Als hij zo, zo is en heeft, heeft, heeft
Moet er wel iets mis zijn