La Hija de Juan Simón

Toen ik mijn straf had uitgezeten
Leefde ik heel alleen en verloren
Zij stierf van verdriet en ik
Die de oorzaak ben geweest, weet dat ze stierf als een goede
Zij stierf van verdriet en ik
Die de oorzaak ben geweest, weet dat ze stierf als een goede.

Ze begroeven haar in de namiddag
De dochter van Juan Simón
En hij was Simón in het dorp
En hij was Simón in het dorp, oh,
De enige begraver

Hij zelf droeg zijn eigen dochter
Naar het kerkhof
En hij zelf groef het graf
En hij zelf groef het graf mompelend een gebed.

En zoals hij in de ene hand de schep droeg
En op zijn schouder de hak
Vroegen zijn vrienden hem
En iedereen vroeg hem, oh
Waar kom je vandaan, Juan Simón?

Ik ben begraver en ik kom
Ik ben begraver en ik kom
Ik ben begraver en ik kom, oh
Om mijn hart te begraven.