Compagno Di Scuola

Voor de school veel mensen
acht uur twintig, eerste bel
"doe die sigaret uit"
en duizenden benen en brillen
rennen de trappen op.
Acht uur dertig, iedereen staat op
de voorzitter, het kruis en de leraar
Die altijd hetzelfde verhaal voorleest
uit hetzelfde boek, op dezelfde manier,
met dezelfde woorden al veertig jaar in eerlijke dienst.
Maar de vragen hebben nooit
een duidelijk antwoord gehad.
En de Goddelijke Komedie, steeds meer een komedie
tot het punt dat ik vandaag de dag nog niet weet
of Dante een vrij man was, een mislukkeling of een partijslavernij.
Maar Paolo en Francesca, die herinner ik me goed
want, zeg me, wie is er nooit verliefd geworden
op die van de eerste bank,
de mooiste, de meest domme,
dom jij, die altijd lachte
precies wanneer jouw liefde dezelfde woorden had,
dezelfde ademhalingen van het boek dat je stiekem las
onder de bank.
Twaalf uur, alles verdwijnt,
"kom op! allemaal naar de bar".
Waar Nietzsche en Marx elkaar de hand schudden
en samen spraken over het laatste feest
en de nieuwe jurk, speciaal gemaakt
en altijd over dat meisje dat iedereen had (behalve jou)
en de vergaderingen en de filmavonden de debatten
nooit toegestaan toen
en de laffe ontsnappingen voor het hek
en de klappen op de binnenplaats en in de gang,
eerste kreten van een '68
nog ver weg en te kort, om te vergeten!
En jouw inzet die steeds sterker in jou groeide...
"Schoolmaat, maat voor niets
ben je gered van de rook van de barricades?
Schoolmaat, maat voor niets
ben je gered of ben je ook de bank ingegaan?