Tinta Roja

Rode muur
Rood in het grijs van gisteren
Jouw blijdschap als een gelukkige baksteen
In mijn steegje
Met een vlek schilderde je de hoek
En op de knop die in de breedte van de nacht
Legde je de rand als een speld
En die karmijnrode brievenbus
En die plek waar de Italiaan huilde
Zijn verre blonde liefde die hij met bon vin doordrenkte

Waar zal mijn buurt zijn
Wie heeft mijn kindertijd gestolen?
In welke hoek, mijn maan
Stort je zoals toen je heldere vreugde uit?
Stoepen die ik betrad, schurken die er niet meer zijn
Onder jouw satijnen hemel, waakt een stuk van mijn hart

Rode muur
Rood in het grijs van gisteren
Kokende ellende van mijn ongelukkige bloed
Die ik vergoot in de geraniums van dat balkon dat het verstopte
Weet ik niet of het de zwartheid van mijn verdriet was
Of het rood van jouw aderen mijn bloeding?
Waarom kwam het en ging het weer
Achter het karmijn en het verre grijze fondijn
Waar de Italiaan zijn nostalgieën van bon vin huilde