Palomita Blanca

Witte duif
Wals

Haar afwezigheid gaf me verdriet
En soms is haar herinnering een goed
Dat snel verdrinkt in pijn
En niets troost me
Om steeds verder te gaan
Om zonder haar te zijn
Mijn stap gaat vooruit
En achteruit het hart
De koers die me zo wreed verwijdert
Steelt haar liefdevolle aanrakingen
En alleen de gedachte ziet haar
Luistert betoverd
Kust haar vol verlangen
Voelt haar aan mijn zijde
En zo ga ik, dromend
Steeds verder weg

Witte duif die voorbij vliegt
Richting het huisje waar mijn liefde is
Witte duif, voor de treurige afwezigheid
Jij bent een brief van herinnering
Als je haar ziet, degene die ik aanbid
Zonder te zeggen dat ik huil, geef haar een hint
Van hoe bitter het is om zonder haar te leven
Dat het verliezen van haar warme liefde is
Ga verder, vrienden van mijn troep
Want van een zwervende wind zijn we een wolk
En in een kwaad van afwezigheid gaat ons leven voorbij
Richting de plek van verlangen, haar vaarwel geven
Witte duif!
Vlieg dag en nacht van mijn nest op zoek
En schrijf in de lucht met serene vlucht
Vergeet haar nooit, denk alleen aan haar

Diegene die nooit heeft achtergelaten
Zijn geliefde op afstand, weet niet de pijn
Die de ziel een harde streng oplegt
Die komt van de zijkant
Die af en toe haar naam noemt
Meet daar in de schaduw
De plekken die ze achterliet
Ik heb haar tussen mijn armen zien huilen
Ik heb haar gezien toen ik me omdraaide om te vertrekken
Haar warme zakdoek zwaaien
En dan steeds kleiner worden
Haar verre beeld
En in mijn ziel vergroot
Haar charme en deze pijn
Van haar niet meer te hebben.