Mar y Bosque

Zij kwam uit het noorden
En ik kwam uit het midden
En tussen al dat geklets
Kreeg ik haar accent te pakken

Zij zong over de zee
En ik zong over het bos
Ik leek wel heel sentimenteel
Zij was sentimenteel in het geheim

Hoe kwam dat?
Als we zo verschillend waren
Dat ik dacht
Dat ik haar altijd al kende

Zij was de leuke, leefde het leven
Vroeg geen bloemen maar wilde ze wel
Maakte een rommel als ze kon
En hoewel ze het soms verstopte
Was ze zo lief zonder het te beseffen
Wist ze te lachen om haar verdriet
Wist ze een deel van het mijne te wissen
En kleurde ze mooie dingen in mijn leven

Ze liet me niet slapen
Van alles wat ze vertelde
Haar benen waren koud
Daarom kroop ze tegen me aan

Ze ging rennen in het park
Om de wonden te helen
En bij een van die valpartijen
Stuitte ik op haar leven

En ik begreep
We waren niet zo verschillend
Als ik dacht
Dat ik haar altijd al kende

Zij was de leuke, leefde het leven
Vroeg geen bloemen maar wilde ze wel
Maakte een rommel als ze kon
En hoewel ze het soms verstopte
Was ze zo lief zonder het te beseffen
Wist ze te lachen om haar verdriet
Wist ze een deel van het mijne te wissen
En kleurde ze mooie dingen in mijn leven

Ik heb haar accent nog niet verloren
Om het verhaal niet te lang te maken
Het einde ben ik je verschuldigd
Misschien in dit lied
Is het einde nog niet gebeurd
Nog niet

Zij is nog steeds de leuke, leeft het leven
Ik gaf haar een paar bloemen een paar dagen geleden
En maakt een rommel elke keer als ze kan
Ze heeft het niet meer zo verstopt
En is zo lief zonder het te beseffen
Weet te lachen om haar verdriet
Weet een deel van het mijne te wissen
En kleurt mooie dingen in mijn leven