Nostalgias

Ik wil mijn hart bedwelmen
om een gekke liefde te vergeten
die meer dan liefde lijden is...
En hier kom ik voor dat,
om oude kussen te wissen
in de kussen van andere monden.
Als zijn liefde een dagbloem was,
waarom is die dan altijd van mij
die wrede bezorgdheid.
Ik wil, voor ons beiden, mijn glas heffen
om mijn koppigheid te vergeten,
en toch herinner ik het weer.

Nostalgieën...
van het horen van zijn gekke lach
en het voelen naast mijn mond
hoe zijn adem als een vuur is...
Angsten...
van me verlaten voelen
en denken dat een ander naast hem
snel, snel hem van liefde zal vertellen...
Broeder,
ik wil me niet verlagen
of hem vragen of om hem huilen
of zeggen dat ik niet meer kan leven.
Vanuit mijn treurige eenzaamheid
zal ik de dode rozen zien vallen
van mijn jeugd.

Klaag, bandoneon, je grijze tango
misschien doet het jou ook pijn
om een sentimentele liefde...
Mijn ziel huilt als een marionet
alleen en treurig deze nacht,
nacht zwart en zonder sterren.
Als de glazen troost brengen,
ben ik hier met mijn onrust
om ze weer eens te verdrinken.
Ik wil het hart bedwelmen
om daarna te kunnen toosten
op de mislukkingen van een liefde.