Cada una de tus cosas
Andrés Calamaro
Elk van jouw dingen
Kijkend naar de rivier schreef ik een rumbita voor je
terwijl ik op je wachtte,
met een onrustig en vrolijk hart,
en een manier van lopen die hier niet thuis hoort.
Hier ben ik niet weggegaan van jouw duizeling,
von jouw verticale glimlach, die mysterieus is als een roos uit Hiroshima
en de rumba die er is.
De rumba lacht, weet niet of het rumba is,
het zal maar een moment zijn,
von die eeuwigheid, van die momenten die jij me geeft.
Elke dag, elke seconde
oneindig, de vreugde van het leven,
de betekenis die het leven heeft om met jou te leven.
In de lucht, op de grond, in elk van jouw dingen,
In de lucht, op de grond, in elk van jouw dingen
