Fado Malhoa

Iemand die God al heeft, een erkende schilder
Die groot was en ons doet pijn dat hij verleden is
Hij schilderde op een doek met kunst en met leven
Het mooiste lied van het meest geliefde land

Hij ging naar een kamer die het licht van olie zag
En maakte het meest Portugese schilderij in olie
Een Zé van Samarra, met zijn geliefde aan zijn zijde
Met zijn vingers grijpt hij, strijkt over de gitaar
En daar zie je het fado

Het idee om met je ogen te luisteren, heren, doet lachen
Dat zal het doen, maar niet voor wie het al in kleuren zag
Er zijn stemmen uit Alfama in dat schilderij
En de banza laat liedjes van bitterheid vloeien

Daar zeg ik jullie dat ik de stem hoorde die zich inspant
Simpel van een banale Faia, zingend over Severa
Dat is lokaal, dat is Lissabon
Bohemien en fadista, dat is van een artiest
En dat is Malhoa
Dat is lokaal, dat is Lissabon
Bohemien en fadista, dat is van een artiest
En dat is Malhoa