Confesso
Amália Rodrigues
Bekenning
Ik beken dat ik van je hield, ik beken
Ik schaam me niet om het te zeggen, ik schaam me niet
Ik lijk een andere vrouw, ik lijk
Maar om jou te huilen, dat doe ik niet
Vlucht voor de liefde heeft zijn prijs
En de nacht zonder slaap doorsta ik
Ver weg van mijn kussen
Begin ik te zien dat ik je niet vergeet
Maar om vergiffenis vraag ik je niet
Zonder dat je het eerst vraagt
Op mijn knieën voor jouw voeten
Verloren heb ik je aanbeden
Totdat ik mezelf vond, verloren
Nu ben je niet meer
In het leven mijn heer
Maar je was mijn liefde, in het leven
Denk niet meer aan mij, denk niet meer
Ik ben niet eens voor je brieven
Je overtuigt de vrouwen, je overtuigt
Ik ben het zat om het te weten, ik ben het zat
Schrijf niet meer en incenseer me niet
Ik wil dat je me onderscheidt
Van diegenen die het leven je gaf
Aan mij behoor je niet meer
Maar om me te overwinnen, dat lukt je niet
Want verslagen ben ik zelf
Op mijn knieën voor jouw voeten
Verloren heb ik je aanbeden
Totdat ik mezelf vond, verloren
Nu ben je niet meer
In het leven mijn heer
Maar je was mijn liefde, in het leven
Maar je was de grote liefde van mijn leven