Foi Deus
Amália Rodrigues
Het Was God
Ik weet het niet, niemand weet het
Waarom ik fado zing
In deze pijnlijke toon
Van verdriet en tranen
En in deze kwelling
Al het lijden
Voel ik dat de ziel
Hierbinnen tot rust komt
In de verzen die ik zing
Het was God
Die licht gaf aan de ogen
De rozen parfumeerde
Goud aan de zon gaf
En zilver aan het maanlicht
Het was God
Die me in de borst plaatste
Een rozenkrans van pijn
Die ik ga ontrafelen
En huilend zing
En de sterren aan de hemel plaatste
En de ruimte eindeloos maakte
Gaf de rouw aan de zwaluwen
Ai en gaf me deze stem
Als ik zing
Weet ik niet wat ik zing
Een mix van geluk
Verlangen, tederheid
En misschien liefde
Maar ik weet dat ik zing
Voel ik hetzelfde wanneer
Je een teleurstelling hebt
En de tranen op je gezicht
Maakt ons beter
Het was God
Die de stem aan de wind gaf
Licht aan de hemel
En blauw aan de golven
Van de zee, het was God
Die me in de borst plaatste
Een rozenkrans van pijn
Die ik ga ontrafelen
En huilend zing
Maakte de nachtegaal een dichter
Plaatste de rozemarijn in het veld
Gaf de bloemen aan de lente
Ai en gaf me deze stem.