Medo
Amália Rodrigues
Angst
Wie met mij 's nachts slaapt
Is mijn geheim
Maar als ze blijven aandringen, zeg ik het
De angst woont bij mij
Maar alleen de angst, maar alleen de angst
En ik geef me over omdat het me wiegt
In een heen-en-weer van eenzaamheid
Het spreekt met stilte
Met de stem van een krakend meubel
En verstoort onze rede
Schreeuwen, wie kan me redden
Van wat er binnenin mij is
Ik zou zelfs willen sterven
Maar ik weet dat hij op me zal wachten
Bij de brug van het einde
