Prece
Amália Rodrigues
Gebed
Misschien sterf ik op het strand
Omringd door verraderlijk water
Door al het schuim van het strand
Als een herder die flauwvalt
Tussen zijn kudde in de schaduw
Misschien sterf ik op straat
En kom ik plotseling tot mezelf
In een koude nacht zonder maan
Zus van de stenen op de straat
Vertrapt door iedereen om me heen
Misschien sterf ik achter tralies
Midden in een gevangenis
En dat de wereld buiten de tralies
Vergeet de herinneringen
Die mijn hart knagen en pijn doen
Misschien sterf ik op het bed
Waar de dood natuurlijk is
De handen gekruist op mijn borst
Van Gods handen neem ik alles aan
Maar laat me sterven in Nederland