Tricana

Vertelde me de nachtegaal, oude van Choupal
Dat het mooiste meisje, zou sterven in de strijd
Omdat ze de fatale liefde had afgewezen
Een jonge troubadour, waar ze verliefd op was

Hij kwam zingen in dezelfde, zijn serenades
Aan de oevers van de Mondego, de vriendelijke troubadour
Zonder ooit te geven om, in zijn dankbare liedjes
Van de arme die was gestorven, overgegeven aan zijn liefde

En hij zegt dat sindsdien, een fluisterend echo
Die in Choupal weerklinkt, voor de studentenband
Is de stem van de Tricana, die denkt dat ze de minnaar is
Die daar vandaag zingt, over zijn treurige lot