Soba 501

De tijd is gekomen dat harten uit elkaar gaan
Ik geef me over, hijs de witte vlag
Als de tijd stil staat, duurt een minuut urenlang
De laatste hoop in ons verdwijnt

In het hotel van verdriet wacht ik op je
Klop op de deur van kamer 501
Met twee glazen wijn om ons te herinneren
Wat we ooit voor elkaar betekenden
Het is niet één, we zijn allebei schuldig
Dat we zonder deze liefde zullen blijven
En twee vreemden worden

Ik vraag de liefde, moest het zo zijn?
Is er niets meer in ons over?
Het doet pijn tot op het bot, ik zeg alleen sorry
Deze liefde is een spoor in het verleden

In het hotel van verdriet wacht ik op je
Klop op de deur van kamer 501
Met twee glazen wijn om ons te herinneren
Wat we ooit voor elkaar betekenden
Het is niet één, we zijn allebei schuldig
Kijk me in de ogen en proost voor het laatst
Want we zijn niet, we zijn niet geslaagd

In het hotel van verdriet wacht ik op je
Klop op de deur van kamer 501
Met twee glazen wijn om ons te herinneren
Wat we ooit voor elkaar betekenden
Het is niet één, we zijn allebei schuldig
Kijk me in de ogen en proost voor het laatst
Want we zijn niet, we zijn niet geslaagd