Kettobashita Moufu

Zutomayo

Afgedankte Deken

Ik heb het niet nodig, de halve hap van die film
Ik wil het vergeten, het is alleen maar een belofte van mezelf
Die moed die ik te veel verlangde, wil ik weggooien
Ik ben moe van de stad, het is lang geleden dat ik zei: 'Ik ben er weer'
Alsjeblieft, maak geen herinneringen

Afgedankte deken
Ik ben gewend om naar de geur te zoeken
De warmte is verdwenen, terwijl ik de korst van het koude brood bijt
Ik wil niet dat ik mezelf alleen kan behouden door pijn te lijden

Het is altijd pijnlijk dat de oplossing geen antwoord is
Ik begrijp het, maar
Zelfs als ik jou imiteer, die stille jij
Is nu een losse geruststelling die me ongerust maakt
Met wie moet ik praten over de toekomst?
Ik kan het niet belangrijk maken
Het gaat niet om de vergelijking met de omgeving
Ik wil gewoon oprecht zijn

Bijna overweldigd door de koude geur
Misschien omdat ik gewend ben aan de warmte
Ik stop de aangeraakte verlangens in mijn versleten tas
Met de badge die jij me gaf, knijp ik in mijn stem die bijna barst
Zou ik niet een beetje kunnen opstaan?

Hoe complex het ook is, ik kom er altijd aan
Ik wil dat je begrijpt dat ik het goed heb
Hoe eenvoudig het ook is, ik zal het omwegen om het over te brengen
Ik wil dat je me vertelt hoe het met jou is
Hoe complex het ook is, ik kom er altijd aan
Ik wil dat je begrijpt dat ik het goed heb
Hoe eenvoudig het ook is, ik zal het omwegen om het over te brengen
Ik wil dat je me vertelt hoe het met jou is

Alleen de geur die ik altijd heb achtervolgd
Is vervelend, zelfs als ik erin gewikkeld ben
Een beetje ongerust zijn
Is ook een geruststelling die prettig aanvoelt, maar ik vind het ook vervelend
Met wie ik ook praat, het gaat alleen maar over de toekomst
Ik wil het belangrijk houden
Het gaat niet om de vergelijking met de omgeving
Ik wil nu gewoon naast je zijn.

Share on social media Share as link