Esbarzers (remix)

De geur van rotzooi uit Valencia maakt me heet
Uitgespuugd door de boog van het treinstation
Ik ben de laatste passagier op het perron van jouw ogen
De laatste 'xusta' gewassen, verwelkte roos
Wie de fuck heeft het licht uitgedaan?

Vlees van de regio en de AP7
Zeven keer per week val ik voor je linker voet en zie
Hoe de hemel op ons valt en met de middelvinger
Hou ik het omhoog en gooi het omhoog, oh ja!!

Op de punt van mijn tong had ik een stuk Venus
Dat uit mijn mond kwam elke keer dat ik hem opende

Als ik ga zoeken naar vreugde
Weet ik niet waarom ik altijd in jouw straat eindig
Daar klinkt een melodie
Schurend als suikerriet, een streling van braamstruiken

"Mezelf een klap geven" en vliegen, mezelf ontciviliseren
Leren de tekortkomingen, de turbulenties te waarderen
Langzaam onze tekortkomingen ontdekken
Vrienden verzorgen zoals zij mij verzorgen
Onze ellende vertellen met kaas, brood en wijn

De leven snuiven met een gedeelde 'turulo'
De tong laten reizen door de vallei die je tussen je borsten hebt
Alles voor het vaderland van jouw lichaam, rimpels, kruimels, sproeten
Verborgen hoekjes, littekens en tatoeages

Jij liet poëzie los in al je blikken
Ik had mijn ingewanden vol rommel
En op de punt van mijn tong had ik een stuk Venus
Dat uit mijn mond kwam elke keer dat ik hem opende

Als ik ga zoeken naar vreugde
Weet ik niet waarom ik altijd in jouw straat eindig
Ik kom daar als de dag sterft
En jij verzamelt altijd mijn ziel van mijn voeten