Panteón de Amor

Het is twaalf uur, het graf opent zich

Een man, die op een pad liep
Dat misschien, naar zijn huis leidde
Hij had een schep bij zich
En halverwege het pad
En halverwege het pad
En halverwege het pad
Opende hij een gat

Ik, die daar voorbij liep
Zag hoe hij iets, stiekem begroef
Ik liep naar hem toe en vroeg
Wat begraaft u? En hij antwoordde
Ik begraaf de liefde, die ik had
Voor die ondankbare, genaamd Maria
Die, toen ik wegging
Met een ander was te zien
Oh, nee

De liefde was zo groot
Die hij in zijn hart had
Dat hij in één dag
Een graf maakte
Dat hij in één dag
Een graf maakte

Graf van liefde en van pijn
Graf van rouw en melancholie
De pijn was zo groot dat ik voelde
Dat ik mijn liefde begroef en mijn leven begroef

Dat hij in één dag
Een graf maakte
Dat hij in één dag
Een graf maakte

En de mensen van tegenwoordig, weten niet wat liefde is
Ze spelen met gevoelens, zonder enige medelijden
Ze zoeken alleen genot, ze zoeken alleen passie
Ze zullen het hier op aarde niet betalen, maar wel voor de Schepper

Dat hij in één dag
Een graf maakte
Dat hij in één dag
Een graf maakte

Een beroemde auteur zegt, dat afwezigheid vergeten brengt
Maar je kunt niet vergeten, wat je altijd hebt gewild

Dat hij in één dag
Een graf maakte
Dat hij in één dag
Een graf maakte

Graf van liefde
Graf van liefde
Met een schep, maakte hij een graf
Met een schep, maakte hij een graf
Om zijn grote liefde te begraven
Graf van liefde
Graf van liefde
Met een schep, maakte hij een graf
Met een schep, maakte hij een graf
Om zijn grote liefde te begraven

(Eh)
Wie gaf je kaarsen voor deze begrafenis