Las Calles de Mi Barrio
Zero3iete
De Straten van Mijn Buurt
De straten van mijn buurt
Zijn al een tijd treurig
Omdat er kinderen spelen
Wie zich als eerste doodmaakt
Je moet niet wachten
Tot er iets uit de lucht valt
Als je aan de donkere kant staat
Moet je een paar ballen tonen
En op de hoeken staan ze als schaduwen
Boven goed en kwaad
Verliesblikken, gezichten vol angst
Denkend, het maakt niet uit, nog één keer
Verliesblikken in de duisternis
Verliesblikken in de duisternis
De toekomst negerend
Alleen het wrede heden telt
Een excuus uit de mouw schuddend
Voor de volgende dag
Tanden op elkaar geklemd
Vloekend op hun zwarte lot
Hun beetje trots verbranden
Om de blik omhoog te houden
En twaalf klokken luiden om aan te geven
Dat de nacht net is begonnen
Twee tranen ontsnappen en vallen op de grond
Zonder dat een vriend ze komt drogen
Verliesblikken in de duisternis
Verliesblikken in de duisternis
In de duisternis
Verliesblikken in de duisternis
In de duisternis
Verliesblikken in de duisternis
In de duisternis
