A Mulher Da Erva

Oude vrouw van het bruine land
Denkt dat het al volle maan is
Kaars die de golf veroordeelt
In stukken gemaakt op het zand
Versleten rok
De weg opklimmend
Nog de nacht
Doorbrekend komt
De vrouw
Pakt in haar armen
Vers kruid
Hoogste goed
Zingt de roep
Onder een tak
Langs de weg
Gaat de vrouw
Mijn heer
In deze wandeling
Vergeet ik
De dageraad niet
Er zijn mensen die leven
Zonder het te merken
Er zijn mensen die sterven
Zonder het te weten
Oude vrouw vol woede
Oude vrouw verbrand
Verkoopt het fruit
Als je wilt eten

In de avond
Bereikt de vrouw
Wie haar koopt
Van haar lekkernij
Om te geven
Aan het tamme geitje
Vers kruid
Van de kleur van de zee
Op de stoep
Een zwarte vlek
Bedekte alles
En daar bleef het
Kom op, oude
Met de zwarte rok
Bloem die in de wind
Op de grond viel
In de winter
Zal je overvloed hebben
Van het kruid buiten
Hoogste goed
Zingt de roep
Jouw bitterheid
Jong meisje
.. komt nooit meer terug