Vila do Sossego

Oh, ik weet niet of het de ouden waren die zeiden
In hun papieren, Papillon zei het al tegen mij
Dat in de folteringen elke huid zich verraadt
En normaal, gewoon, fataal, gelukkig
Laks, trekt de zenuw samen
(Oh-oh-oh-oh) met precisie

In de vliegtuigen die parachutes uitbraakten
In de schuilkelders, levende huizen, als je sterft
En in mijn delirium moeten mijn krekel vrezen
Het huwelijk, de breuk, het sacrament, het document
Als een tijdverdrijf wil ik je meer zien
(Oh-oh-oh-oh) met onrust, oh, oh

Mijn treponema is niet bleek of slijmerig
Mijn gameten groeperen zich in mijn geluid
En de cherubijntjes willen zien
Een onderdanige belofte, opschudding in de krotten
Roep de pater Ciço om me te zegenen
(Oh-oh-oh-oh) met devotie