Vila do Sossego

Oh, ik weet niet of het de ouden waren die zeiden
In hun papyrus, Papillon zei het al tegen mij
Dat onder marteling elke huid zich verraadt
En normaal, vaak, fatsoenlijk, gelukkig
Laks, trekt de zenuw samen
(Oh-oh-oh-oh) met precisie

In de vliegtuigen die parachutes uitbraakten
In de schuilkelders, levende huizen, als je sterft
En in mijn delirium hebben mijn krekels angst
Het huwelijk, de breuk, het sacrament, het document
Als een tijdverdrijf wil ik meer leven
(Oh-oh-oh-oh) met onrust, oh, oh

Mijn treponema is niet bleek of slijmerig
Mijn gameten groeperen zich in mijn geluid
En de cherubijntjes, meisjes, herzien
Een onderdanige belofte, opschudding in de woning
Roep pater Ciço om me te zegenen
(Oh-oh-oh-oh) met devotie