Mis Lagrimas (part. Town)

Ze zei: huil en ik huilde niet, mam
Ik huil alleen voor degene die tranen verdient
Soms denk ik dat mijn hoofd niet meer kan
En elke keer als ik de bodem raak, roep ik jou aan, vrede

De uren vliegen hoog, de tijd glipt me weg
Leefend in de nacht, zonder rust overdag
De zin om op te staan is verdwenen
Tegelijkertijd dat ze haar jas pakte en zonder om te kijken afscheid nam

Ik heb gezwommen in mijn chaos van neuronen
Ik heb de knop van mijn leven ingedrukt, maar hij werkt niet
Ik zeg tegen mezelf: Neem de tijd, reflecteer
In die tijd ben ik vaker gestorven dan dat ik een persoon ben

Geef me een sprankje licht
Sinds je weg bent zie ik alleen maar duisternis
Jij bent mijn alles, mijn niets, mijn kruis
Ik ben verslaafd aan het ontsnappen aan de realiteit
Ik huil alleen voor degene die tranen verdient

Deze kou laat me niet denken
Ik ben de gedichten vergeten die me vooruit hielpen
Ik heb zo vaak het lied gezongen dat ons verbond
Dat ik nu niet wil huilen om de liefde
Ik verdien deze pijn niet

Ze zei: huil en ik huilde niet, mam, eh
Hoe vaak heb jij om hem gehuild, eh
Ik ben niet zoals ze zeggen dat ik ben, wat ze denken van
Ik ben niet degene

Die niet bang is omdat ik meer vrees dan wat dan ook
Ik ben bang om haar te verliezen, terwijl ik het lied herhaal dat ze leuk vond
Zeg me waar ik leven kan halen uit niets
Waar blijft mijn muziek als ik aan jou dacht

Te veel kou, ik kan niet denken
Dit gevoel zit me niet lekker
Ik heb iets nodig dat niet te verklaren is
Het is een ik dat ik weet dat jij me zo natuurlijk gaf

Ik vraag alleen om een sprankje licht
Sinds je weg bent zie ik alleen maar duisternis
Jij bent mijn alles, mijn niets, mijn kruis
Ik ben verslaafd aan het ontsnappen aan de realiteit
Ik huil alleen voor degene die tranen verdient

Deze kou laat me niet denken
Ik ben de gedichten vergeten die me vooruit hielpen
Ik heb zo vaak het lied gezongen dat ons verbond
Dat ik nu niet wil huilen om de liefde
Ik verdien deze pijn niet

Deze kou laat me niet denken
Ik ben de gedichten vergeten die me vooruit hielpen
Ik heb zo vaak het lied gezongen dat ons verbond
Dat ik nu niet wil huilen om de liefde
Ik verdien deze pijn niet