Kokoro Sanctuary
Yosei Teikoku (妖精帝國)
Kokoro Heiligdom
Diep in het bos, stil en vredig
In het heiligdom waar het maanlicht
Binnenvalt, sluit ik het in een hartfles
Als iemand me ziet, breekt de magie van de maan
En valt de inhoud eruit,
Verlies ik mezelf, stukje bij beetje
Ik versier mijn lichaam, speel de vrijheid
Maar mijn hart geef ik aan niemand, laat ik niet zien
In het licht glinsterend, wiebelend en sprankelend
Is het mijn enige bezit, mijn kostbare steen
De doffe limieten die me ontmoedigen
Zijn onbereikbaar, ik hoor ze niet
Onverslaanbaar, ik, in gewichtloosheid
Als ik de ware ik kan vinden
Drink ik het op, in verdriet
Zal ik zeker gered worden
Emoties verspreid, als een wervelwind
De stukjes van mijn verstand zijn niet te zien
Vervuilde versiering, een gevangenis voor mijn hart
Een marionet van mijn onderbewustzijn
Waarom is het zo?
Iedereen verbergt
Zijn ware zelf
Als ik gevangen blijf in mijn hart
En onbewust verder leef
Zal het maanlicht ook verdwijnen
Ik versier mijn lichaam, speel de vrijheid
Maar mijn hart geef ik aan niemand, laat ik niet zien
In het licht glinsterend, wiebelend en sprankelend
Is het mijn enige bezit, mijn kostbare steen
Laten we mijn hart verheffen.
