A Flor de Piel

Ik kom de kamer uit
om even te rusten
van een lege bed
zonder op te maken
van jouw parfum.
Eindelijk op straat
verloor ik me ineens
tussen de mensen
die uit de bioscoop komen
en jij verschijnt
als een schaduw
op elke straat die ik kruis,
op elk gezicht zonder naam,
op elke hoek verstop je je,
op elke nacht die valt,
op elke dag die breekt,
altijd draag ik je
op de huid,
op de huid,
met je lippen nog steeds
op de huid.

Ik kan het niet meer aan
het herinnering
van die nacht
onder de volle maan,
verloren in jouw armen.

Ik ga een bar binnen,
ik wil me laten verdoven
iemand spreekt me aan
en ik kan niet voorkomen
dat jij verschijnt
als een schaduw
in elke zin die ik hoor,
elke leugen die ik vertel,
elk woord noemt jou,
op elke nacht die valt.
op elke dag die breekt,
altijd draag ik je
op de huid,
op de huid
met je lippen nog steeds
op de huid,
in mijn ziel nog steeds
in jouw huid.