Paralysis

Het is zo eng dat ik verlamd voel
Mijn benen zijn zwak en ik bevroor
De tranen die ik toen liet vallen, vergeet ik nooit meer

Wat moet ik doen? De situatie is zo nabij
Ik kan niets meer doen dan een vage beslissing maken
De cellen beginnen rechtop te staan
Ze tonen een toekomst wat te hard is om te verdragen

Destijds jaloers op anderen, we keken alleen maar toe
Echt kwaad op iets wat we niet konden zien
Met één been probeerden we over de drempel te komen
We konden niets zeggen, alleen maar woelen

Het is zo eng dat ik verlamd voel
Mijn benen zijn zwak en ik bevroor
De tranen die ik toen liet vallen, vergeet ik nooit meer

Voor jou die me sterker maakte, bied ik dit aan
Een prachtige ballade vol mooie aanvallen

De echo van de spaarrekening weerklonk in mijn oren
Het is zwaar, alleen tegen de wereld

Een verwassen T-shirt dat een kwetsbaar hart verbergt
We deden alsof we het niet zagen
De littekens die ons daar in het vlees zijn gesneden
Haal me niet naar de ondergang

Zelfs als we kwetsbaar zijn tot het breekpunt
Zocht ik sterk naar liefde
Ik wil deze betekenis van het op het podium staan
Nooit vergeten, dat is wat ik wil

Ver weg de ronde zon hoger dan ons
Glinsterend in het roestbruin, net als wij

Een bui valt, ik val in jouw schaduw
Ik hoor een hulproep van diep van binnen
Of het nu waarheid of leugen is, dat doet er niet toe

Het is zo eng dat ik verlamd voel
Mijn benen zijn zwak en ik bevroor
De tranen die ik toen liet vallen, vergeet ik nooit meer

Voor jou die me sterker maakte, bied ik dit aan
Een prachtige ballade vol mooie aanvallen

Ah, het lijkt wel alsof mijn hart in stilte brandt