Torikago

Door het raam van het klaslokaal kijk ik dromerig naar de lucht
Waarom leef ik eigenlijk? Ik begrijp het niet

In de marges van mijn schoolboek heb ik mijn ideale zelf getekend
Ik ben niet de marionet van de volwassenen
Ik wil de vrijheid van een vogel die kan vliegen

Je laat me dromen, maar geeft me niet de kracht om ze waar te maken
Dat maakt het alleen maar moeilijker voor me
Zelfs de lengte van mijn rok is al voor me bepaald
Waar ben ik eigenlijk als ik niet kan doen wat ik wil?

Ik leer alleen maar dingen die ik niet wil weten
En voor ik het weet, gebruik ik zelfs mijn eigen woorden niet meer

Bij de eerste bel strek ik mijn rug, maar
Mijn gevoel is al bijna gebroken
Ik wil ontsnappen uit deze vogelkooi van normaal zijn

Ik wil niet leven met dode ogen
Maar ik heb niet de moed om alleen te vliegen

Zelfs de kleur van mijn haar kan ik niet zelf kiezen
Waar ben ik eigenlijk als ik niet kan doen wat ik wil?

In mijn hart hoor ik een stem die zegt: 'Ik ben hier'

De bovenste knoop van mijn blouse is dichtgeknoopt
Het wordt benauwd en ik zucht diep
De lucht is mooi, maar ik kan het niet bereiken
Ik wil het afwerpen en wegvliegen, iemand luister alsjeblieft

Je laat me dromen, maar geeft me niet de kracht om ze waar te maken
Dat maakt het alleen maar moeilijker voor me
Zelfs de lengte van mijn rok is al voor me bepaald
Waar ben ik eigenlijk als ik niet kan doen wat ik wil?

In mijn hart hoor ik een stem die zegt: 'Ik ben hier'

De lucht is mooi, maar ik kan het niet bereiken.