Hai Cheng

De zee wordt een spiegel onder de sterrenhemel
Onregelmatige golven
Zonder het te merken, met de wind mee
Dromen zijn dromen
Te diep in slaap
En te lang afgedwaald
Alsof er geen einde aan komt

Wanneer de winter aanbreekt
Omringd door de lachende gezichten van mensen
Zou ik zo graag een lichtstraal willen zijn
Alleen om zijn gezicht weer te zien
Wanneer bloemen emoties krijgen
De lucht zo blauw en helder als zijn ogen
Die contouren weerkaatsen de wereld om me heen
In mijn hoofd
Onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk

Tussen de zieken luister ik naar de golven die praten
Ze fluisteren zachtjes in mijn oor
Soms ben ik te onoplettend
Soms ben ik te voorzichtig
Bang dat de droom wordt verstoord

Neem me mee om haar te zoeken, zij is de enige voor mij
Hoeveel er ook niet gezegd wordt, ligt onder mijn voeten
Vandaag komt de zon en de maan tegelijk op
Aan de rand van de stad omarmt de zee ons in een gesprek
Neem me mee om haar te zoeken, zij is de enige voor mij
Met een glimlach, tranen en adem
Dat eeuwige contract op het eiland van eenzaamheid
Maakt niet uit wie waarschuwt
Ik luister niet, luister niet, luister niet, luister niet, luister niet

Zou zo graag een hoge muur willen zijn
Om hem te beschermen tegen de golven
De zee sleept de ondergang van de zon mee
En bedekt de nacht met een glanzende zwarte schuilplaats
Die contouren weerkaatsen zijn gids
In mijn hart
Onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk, onophoudelijk