Psicótico

Een beetje gek in mijn hoofd, soms glijdt het licht weg
Waar ik me richt, zet ik neer, ontregel alles wat ik aanraak
Ik zeg niet dat ik bots, maar ik maak nooit een fout
Van jouw dromen ben ik de schrik, ben ik bekend of roep ik je?

Ik weet niet eens meer wie ik ben, ik geloof dat ik geen pijn heb
Het doet me ook weinig om te zeggen dat het van kwaad tot erger gaat
Ik weet niet of ik een acteur ben, maar het gerucht gaat rond
Dat ik een beetje gek ben, zogenaamd door gebrek aan liefde

Ik ben oké, zeg je van niet?, nou ja, soms was ik erger af
Mijn emotionele staat verandert dagelijks als een schilder met kleur
Ik zweef op de wolken, alleen maar warmte op te vangen
Mijn voeten staan dagelijks op de grond, nou ja, bijna niet

Ik weet niet meer, zeg me wie ik ben, ik ben verloren, waar ga ik heen?
Ik voel dat ik niet hoor bij de realiteit, alles is fictie
Ik heb je vandaag niet begroet, zelfs geen goede morgen gegeven
Vergeef me dat ik niet kan onderscheiden, ik heb hallucinaties

Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?
Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?

Als ik wakker word, kom ik als in een woestijn binnen
Ik voel me zo klein en zie mezelf in een ander lichaam
Ik zeg tegen mezelf – Ben ik dat?, misschien niet, ik lijk er niet op –
Ik zie er vervormd uit, raar, hey, als in een videogame

Misschien ga ik morgen niet meer naar buiten, gevangen in mijn geest, opgesloten in mijn huis
Ik zeg je, mijn vriend, ik weet niet wat er aan de hand is, ik leef met waanbeelden en clownachtige lach
Ik zocht de reden, maar die is nooit te vangen, ik heb geen verbetering, de gekte overschrijdt
Elke therapie faalt dagelijks, ik ben op de maan en ik ben niet van NASA

Jij bent oké en ik ben slecht, ja ja, ik weet het, ik ben rampzalig
Maar dat verandert niets aan het feit dat ik blijf zoeken naar mezelf
Als ik mezelf vind, is dat vitaal, anders word ik dodelijk
Als je me vraagt wat ik liever heb, zeg ik jouw begrafenis

Maar ben jij echt of niet? Ik voel dat dit me al is overkomen
Het lijkt een Deja Vu, laat maar, dit regel ik zelf
Was er niemand bij me?, nou, het lijkt van niet
Het lijkt alsof ik alleen ben, maar wacht, hey, wie ben ik?

Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?
Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?

Ik ben meer verloren dan ik al was
Vroeger leek het raar en vandaag is het bijna normaal voor mij
Ik heb meer dan duizend stemmen met iets te zeggen
Maar ze komen één voor één naar buiten als ik ga schrijven

Misschien vind ik mezelf niet meer en zo tot mijn begrafenis
Misschien, misschien, misschien, misschien kan ik nooit normaal zijn
Maar goed, wat maakt het uit, misschien is vrede niet voor mij
Misschien, misschien, misschien komt de kans ooit

Wie ben ik? Wie ben jij? Je lijkt een geest
Zeg je dat ik jou ben? Maar hoe kan dat als je van licht bent?
Iedereen draagt zijn kruis, iedereen in zijn kist
Jij bent ik, ik ben jij, maar jij, wie ben jij?

Jij kent me niet, omdat ik zelfs niet weet wie ik ben
Ik weet alleen dat er stemmen zijn die me zeggen
– Verlos jezelf van diegenen die zeggen dat je niet zo goed bent –
Maar goed, wat maakt het uit, ik ben gewoon hier, maar dan weer niet zoals gisteren

Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?
Wie ben ik? Zeg het me, zeg het me!
Wie (wie) zeg je dat ik ben?
Wie ben ik? Wie ben ik?
Zeg het me, zeg het me! Wie ben ik?