Xalbadorren heriotzean

Er was een vriend
Overal verbonden
De vleugels van poëzie
Met gevoelvolle verzen
Jij die ons weerspiegelde

De zanger op het plein
Vervuld van eenzaamheid
De woorden bloeien op
Blijft in hem bestaan
Geleerd uit de pijn, geleerd uit de pijn

Waar ben ik, wat een velden
De herder van Urepel
De bergen op omhoog
In de tijd van herinneringen
Vluchtend ben jij gegaan

Het hek is gescheurd
Jouw lied bevrijdde ons
Van alle verbindingen
Van de grenzen van het lichaam
Verlangend om vrij te voelen

De laatste adem hier
De diepste verzen
Die nooit uitgesproken kunnen worden
Verborgen vleugels
De hardste schreeuw, de hardste schreeuw

Waar ben ik