Bring mich nach Hause

Ik heb een vriend nodig met brede armen,
ik heb een vriend nodig die geen genade kent.
Die me naar de grond werkt, ik razen en tieren,
een doek met ether over mond en neus.

Ik heb de diepste zwarte nacht achter mijn ogen nodig,
een gif tegen de pijn in mijn ledematen.
Ik heb een schot vuur in mijn aderen nodig,
ik heb een brancard, blauw licht en sirenes nodig.

Ik heb, ik heb, ik heb licht nodig.
Breng me naar huis,
ik ben al te lang hier buiten.
Kom en draag me, vraag niet weer waarheen.
Ik wil naar huis,
ik ben al te ver hier buiten.
Kom en draag me, sla me neer,
ik ben niet stil genoeg.

Ik heb een vriend nodig met grote vleugels,
die me heelhuids naar huis kan brengen.
Door de duisternis, de wind en de regen,
om me dan voor mijn deur te leggen.

En daar, op de drempel, wil ik bloeden,
als ik stil ben, moet de regen elke cel vullen.

Ik heb, ik heb, ik heb niets nodig.
Breng me naar huis,
ik ben al te lang hier buiten.
Kom en draag me, vraag niet weer waarheen.
Ik wil naar huis,
ik ben al te ver - buiten.
Kom en draag me, sla me neer,
ik ben niet stil genoeg.

(Al te ver)
(Draag me, sla me neer)

(Naar huis)
(Al te ver)
(Draag me, sla me neer)

(Al te ver)
(Draag me, sla me neer)

(Naar huis)
(Al te ver)