LOFI (part. Al2 El Aldeano)

Droom van een stabiele relatie
Droom van iemand die met je praat nadat je bent afgewezen
Maar nu gaat dat niet gebeuren
Omdat ze haar geloof verloren heeft en zich kwetsbaar voelt

En het is zelfs niet op te merken
Tussen al die make-up om zich aantrekkelijk te voelen
Of misschien om zich te verstoppen, eh (en te stoppen met weglopen)
Maar niemand is te vertrouwen

Ja, ze heeft haar nagels gedaan, ze heeft haar haar geknipt
Ze heeft eindelijk dat oude sjaaltje van zich afgedaan, eh
Ze heeft een bloem laten tatoeëren als troost
En zegt dat zij ook van de grond kan opstaan

Lofigirl, niet iedereen verdient haar
Hoewel ze soms degene mist die haar kust
Ze heeft gesprekken via DM om zich te vermaken
Maar als ze vraagt om haar te zien, verdwijnt ze

En ze zegt dat zolang ze ademt, ze zich niet laat verstikken
Dat de relaties van haar vriendinnen fictief zijn
En voor altijd scheert ze, omdat ze zichzelf streelt
Niemand maakt misbruik van haar, maar ze verspilt zichzelf niet

En ze brengt de dag door met Netflix, denkt niet aan haar ex, ja
Ze gaat bijna niet uit (gaat bijna niet uit)
Net als alle vrouwen
Denkt ze dat mannen allemaal hetzelfde zijn

Droom van een stabiele relatie
Droom van iemand die met je praat nadat je bent afgewezen
Maar nu gaat dat niet gebeuren
Omdat ze haar geloof verloren heeft en zich kwetsbaar voelt

En het is zelfs niet op te merken
Tussen al die make-up om zich aantrekkelijk te voelen
Of misschien om zich te verstoppen, eh
Maar niemand is te vertrouwen

Nu wil ze een man die voor haar zorgt
Die haar steunt in haar winters en haar naar de hel volgt als ze dat wil
Een man die, als hij de deur uitgaat, niet vergeet
Dat als er geen wijn is, wie dan haar brood deelt

Zonder verlangen is het niet mogelijk, en dat weet je
Je voelt niets, je bent gewoon als een lijk
De ziel heeft geen prijs, hoezeer de huid je ook betaalt
Bewaar de tranen voor wanneer het licht uitgaat

De regen op het raam, de maan zonder kleren
Op het tapijt ligt wijn van een paar glazen
Hoeveel ze ook het vuur aansteken, ze krijgen de soep alleen maar kouder
Van het lijden ontsnap je niet, zelfs niet als je je bedwelmt

Er zijn geen brillen die je verdriet verbergen
De ervaring van de teleurstellingen weegt op je
Je wilt je goed voelen, maar je houdt je beloftes niet
Je gaat trouwen met God, maar de duivel is degene die je kust

Er is geen leven na dit, dat zeg ik je
Zo zei een goede vriend me ooit
Ze wil dat alles in haar wezen wordt aangeraakt met de hemel als getuige
Maar een leegte laat een kou achter die zelfs de bedelaars niet voelen

Het lichaam mooi, het gezicht, de perfecte leeftijd
In haar houding, de exacte reflectie van deze mensheid
Een schaduw, wat verloren, dwaalt in haar onvrede
Die, op zoek naar perfectie, in eenzaamheid is beland

Droom van een stabiele relatie
Droom van iemand die met je praat nadat je bent afgewezen
Maar nu gaat dat niet gebeuren
Omdat ze haar geloof verloren heeft en zich kwetsbaar voelt
En het is zelfs niet op te merken
Tussen al die make-up om zich aantrekkelijk te voelen (Ah, eh; asere)
Of misschien om zich te verstoppen (En te stoppen met weglopen)
Maar niemand is te vertrouwen

Nee, nee, nee
Nee, nee, nee
Nee, nee, nee
Nee, nee, nee