Plato de Segunda Mesa

Kleed je niet aan, je gaat niet naar de maan..
Hé..hé..hé..hé
Ik ben moe van het je dragen en dat je uiteindelijk
Weer in de armen van een klootzak belandt

Die niet meer kan dan negeren..
Hé..hé..hé..hé
Jouw glimlach die de stad verlicht, jouw blik die een brug is
Naar een andere plek...
Waar de sterren gaan liggen om te dromen in de nacht wat ze dromen
De dichters...

Refrein..
Ik zweer dat ik vanavond alle teugels zal doorhakken die
Heersen over mijn ziel, de treurnis
Het is zo dat ik moe ben en me verveel om te zijn
In dit verhaal de meest absurde toevoeging...
Zoek een andere idioot die je de sterren laat plukken..
Die zich om jouw belofte heen slaat, die van je houdt,
Die je toejuicht wat het ook is
Vind een beest dat niet eens doorheeft dat hij de tweede
Schotel aan die tafel is.

Ik wist niet dat ik niet wist dat de herinnering sterker kan zijn
Hé hé hé hé
Dan mijn kussen die je doden om te bijten
De hoeken van je ziel zonder stoppen
Ik wist niet dat deze liefde een masker was, ayayai ayayai
Zakdoekjes op de borst om te kalmeren
De wonden van de liefde van die schoft
Die nooit de dromen kon zien
Achter het witte en pure uniform van jouw lichaam.

Refrein..
Ik zweer dat ik vanavond alle teugels zal doorhakken
Die heersen over mijn ziel, de treurnis
Het is zo dat ik moe ben, dat ik me verveel
Om in dit verhaal de meest absurde toevoeging te zijn
Zoek een andere idioot die je de sterren laat plukken
Die zich om jouw belofte heen slaat
Die van je houdt en je toejuicht wat het ook is
Vind een beest dat niet eens doorheeft
Dat hij de tweede schotel aan die tafel is.