Charles

Het afscheid kwam van jou
Toch maken mijn wangen nat
Als je zo de herinneringen aan gisteren wegveegt
Is het goed, lach maar

Met een boeket in mijn armen liep ik
Zonder reden
Kijkend naar de stad beneden
Zo laat ik mijn hart achter in de afgrond van idealen
Is het goed zo?

Laten we leeg zijn, en als ooit
De diepe blauwe lucht ons vult, hoe zou dat zijn?
Zou ik zo kunnen twijfelen?

Zing over de liefde, zing, boven de wolken
Vervuild, ik zie het niet meer
Nee, nee, nee, de dagen die ik ver weg tekende
Praat, praat, in de nachtelijke menigte
We zijn ons aan het irriteren, er is geen mist
Niet hier, niet hier, lachend, vaarwel

De zonsopgang en jouw zucht
Deze stad droomt van ons
Vandaag vergeten we elkaar weer
He, dat klopt toch?

Laten we zwijgen, en als ooit
Zelfs als we gewond raken
Maakt niet uit
Als deze melancholie ook betekenis heeft

Versier het met liefde, versier, naar de stille kant
Vervuilde woorden
Nu, nu, nu, hier is niemand, ja, dat klopt
Meng, meng, het einde van ons twee
Geef elkaar niets, er is niets
Niet hier, niet hier, zelfs de pijn leert ons

Zeker, zeker wist ik het
Elkaar bedriegen is belachelijk, nietwaar?
Altijd, altijd aan het twijfelen
Kijk, we kunnen niet veranderen
Toch?
Omdat we nu hier zijn door elkaar

Zing over de liefde, zing, boven de wolken
Vervuild, ik zie het niet meer
Nee, nee, nee, de spijt die zich ophoopt
Praat, praat, in de nachtelijke menigte
Vergeef elkaar, het heeft geen betekenis
Niet hier, niet hier
Zing over de liefde, zing, boven de wolken
Praat, praat, in de nachtelijke menigte

Lachend, vaarwel