Knife
VOCALOID
Mes
Vanavond met een bevroren mes
Kun je mijn lichaam niet doorklieven?
Als het toch zal afschilferen,
Beperk me dan met jouw hand.
Verborgen door de wolken, verleid door de maan,
In de duisternis verdwijnend, één sprankje hoop.
Zelfs jouw figuur kan ik niet goed schetsen,
Ik vervolg de weg van de wervelwind.
De plek waar het begon, een bedrog met prijs,
De last is te groot voor mijn schouders.
Naar de plek waar niemand weet, één seconde verder.
Als je dichterbij komt, willen we het aanraken,
Verwoest dan alles wat daar is.
Ik zal je laten zien hoe je moet springen.
Vanavond met een bevroren mes,
Kun je mijn lichaam niet doorklieven?
Als het toch zal afschilferen,
Beperk me dan met jouw hand.
Zelfs als ik val in de duisternis zonder sterren,
Vervolg de vlam van de kastanjebruine gloed in mijn hart.
Met deze hand die een mes vasthoudt, geef ik mijn leven,
Hoe meer ik verlang, hoe verder de droom zich verwijdert.
De vervagende schoonheid, de akelige verbinding,
Verstoren zowel lichaam als geest, in de eeuwige cirkel.
Niemand kan naar de andere kant van de maan.
Als je gewond bent, wil je dan alles omarmen,
Zeg dan geen mooie woorden maar wees oprecht.
Ik zal je laten zien hoe je moet binnensluipen.
Vanavond, omwikkeld in ketenen,
Kun je mijn lichaam niet omarmen?
Als we morgen ons lot zullen scheiden,
Snijd me dan nu meteen open.
Vanavond de karmische cyclus,
Doorboort mijn lichaam en vervaagt.
Als de gevoelens uiteindelijk zullen verkleuren,
Geef me dan nu een zoen.
Vanavond met een bevroren mes,
Kun je mijn lichaam niet doorklieven?
Als het toch zal afschilferen,
Beperk me dan met jouw hand.
