El Testamento
Carlos Vives
Het Testament
(Met gevoel, maat!)
Hé, donkere schone, je gaat heel alleen achterblijven
Want gisteravond zei de radio
Dat ze het Liceo hebben geopend
Als studente gaat Escalona al weg
Maar als herinnering laat hij je een wandeling
Die je vertelt, over die immense liefde
Die ik, diep in mijn hart draag
Die zegt, alles wat ik voel
Dat het puur is, ¡passie en gevoel!
Oh! Gezongen met de fijne taal
Die het land van Pedro Castro heeft
(Oh! Man)
Vaarwel, donkere schone, ik ga in de vroege ochtend
Ik wil niet dat je huilt, want dat doet me pijn
Ik ga via Valencia, neem de sabana
Caracolicito en dan naar Fundación
En dan moet ik instappen
In een duivel die ze trein noemen
Die vertrekt en door heel de regio gaat
En in de middag, komt hij in Santa Marta
(En het ziet er mooi maar treurig uit)
Die trots die je hebt is niet zo goed
Zeker dat je later spijt gaat krijgen
Ik heb alleen maar een herinnering willen achterlaten
Want in Santa Marta kan ik sterven
En dan moet je om me huilen
En als extra moet je voor me bidden
En natuurlijk moet je je kleden
In een zwart pak, ook al hou je er niet van
Dan ga je spijt krijgen
Van hoeveel je me hebt laten lijden
