Extranjero

Jij, die op een ochtend vertrok zonder te weten waarheen
Een naam, een adres, een schip naar Amerika
Verpakt in een jas, een kus voor Angélica
Jij, die alles achterliet
Denkend dat het slechts een droom was
En een traan op het gezicht van degene die zoveel van je hield

Een koffer bijna leeg
Net als velen vertrok jij ook
En dat moment dat je nooit zult vergeten
En jij die met de wind wegging, bijna van binnen stervend
Maar zonder een enkele traan te kunnen laten
Kijkend naar de handen die je groeten terwijl ze verdwijnen

Jij, die zo hard werkte en zelden rust nam
Jaren van je leven dromend om terug te keren
Terwijl de bloem in je revers verwelkt
Jij, die droomde van terugkomen
Jij, die droomde van een huis met een zwembad
De laatste Mercedes Benz, het pak op maat gemaakt
Angélica zou je vast wachten

Jij, die met de wind wegging, bijna van binnen stervend
Maar zonder een enkele traan te kunnen laten
Kijkend naar de handen die je groeten terwijl ze verdwijnen
Buitenlander, je hele leven als een buitenlander
Met het accent van een buitenlander
En die zo gewenste dag kwam na zoveel jaren

Je kwam zonder aankondiging op het vertrekpunt
Met je handen die je leven verraden
Je moeder die je nauwelijks zag in een vreemde ochtend
Niemand herkende je meteen
De kinderen die renden en schreeuwden 'een buitenlander' in het volle daglicht
En je vraagt je af wat je vaderland zal zijn

Buitenlander zal nooit een vaderland hebben
En jij die met de wind wegging, nu echt van binnen stervend
Van binnen huilend om alles wat je nooit had gehuild
Kijkend naar wat je zo verlangde dat verdwijnt
Buitenlander, je hele leven zul je buitenlander zijn
Met het accent van een buitenlander