Poema de Natal
Vinicius de Moraes
Kerstgedicht
Daarvoor zijn we gemaakt:
Om te herinneren en herinnerd te worden
Om te huilen en anderen te laten huilen
Om onze doden te begraven -
Daarom hebben we lange armen voor afscheid
Handen om te plukken wat gegeven is
Vingers om de aarde te graven.
Zo zal ons leven zijn:
Een middag die altijd vergeet
Een ster die dooft in de duisternis
Een pad tussen twee graven -
Daarom moeten we waken
Zachtjes praten, lichtjes lopen, zien
De nacht in stilte slapen.
Er is niet veel te zeggen:
Een lied over een wieg
Een vers, misschien, van liefde
Een gebed voor wie vertrekt -
Maar dat dit uur niet vergeten wordt
En dat onze harten voor haar
Zich laten gaan, ernstig en eenvoudig.
Want daarvoor zijn we gemaakt:
Voor de hoop op het wonder
Voor de deelname aan de poëzie
Om het gezicht van de dood te zien -
Plotseling zullen we nooit meer wachten...
Vandaag is de nacht jong; van de dood, slechts
Zijn we geboren, immens.