Estadio Chile

We zijn hier met vijfduizend
In dit kleine deel van de stad
We zijn vijfduizend
Hoeveel zijn we in totaal
In de steden en in het hele land?
We zijn hier
Tienduizend handen die zaaien
En de fabrieken laten draaien
Zoveel menselijkheid
Met honger, kou, paniek, pijn
Morele druk, terror en waanzin

Zes van ons zijn verloren
In de ruimte van de sterren
Een dode, een geslagen zoals ik nooit geloofde
Dat je een mens kon slaan
De andere vier wilden zich ontdoen van
Al hun angsten
Eén springt in de leegte
Een ander slaat zijn hoofd tegen een muur
Maar allemaal met de dodelijke blik

Wat een angst roept het gezicht van het fascisme op!
Ze voeren hun plannen uit met slinkse precisie
Zonder zich iets aan te trekken
Bloed is voor hen medailles
De slachting is een daad van heldendom

Is dit de wereld die je hebt gecreëerd, mijn God?
Voor dit jouw zeven dagen van verbazing en werk?
In deze vier muren bestaat alleen een getal
Dat niet vooruitgaat
Dat langzaam de dood wil

Maar plotseling slaat de bewustzijn me
En ik zie deze getijden zonder hartslag
Maar met de puls van de machines
En de militairen tonen hun gezicht van een moeder
Vol zoetheid

En Mexico, Cuba en de wereld?
Laat ze deze schande schreeuwen!
We zijn tienduizend handen
Die niet produceren

Hoeveel zijn we in het hele vaderland?
Het bloed van de president
Slaat harder dan bommen en kogels
Zo zal onze vuist opnieuw slaan

Ik zing, wat slecht gaat het me af
Wanneer ik angst moet zingen
Angst zoals ik leef
Zoals ik sterf, angst

Om mezelf te zien tussen zoveel en zoveel
Momenten van oneindigheid
Waarin de stilte en de schreeuw
De doelen zijn van dit lied

Wat ik nooit heb gezien
Wat ik heb gevoeld en wat ik voel
Zal het moment doen opbloeien