Seis Puertas
Vanesa Martín
Zes Deuren
Ik ben mijn schoenen kwijt
Rennend door een gang om middernacht
Ik ben aangekomen op een plein
Met zes deuren en ik wist niet te kiezen
De ene laat me in de steek
De andere neemt me altijd weer terug
Twee zijn tegenstrijdigheden
En een vijfde moet nog open
En de laatste is een circus, niets is tam
Mijn karakter steekt naar de ene kant en aan de andere kant de toekomst
Ik liet het leven maar gaan terwijl ik mijn armen liet zakken
Naar de liefde verpakt in strikken die misschien duizend keer pijn deden
Ik wilde me bewegen
Ik zette de brandalcohol klaar
En het was de schaduw die altijd achter me aanloopt
Bang om mezelf niet te zien
Bang om mezelf te veel te zien
Ik moet niet bekennen dat de tijd die verstrijkt pijn doet
Het vooroordeel is de eis van de arme marionetten
Ik haal het label van je af
Jij leert me de rest
En ik dacht dat ik raak had, maar ze overtuigden me niet
Ze lieten me lachen met voorraden champagne
Ik braakte in de steegjes die ook niet verleidden
En ik ging weg van de hoofden die nog moeten worden gelast
Ik wilde me bewegen
Ik zette de brandalcohol klaar
En het was de schaduw die altijd achter me aanloopt
Bang om mezelf niet te zien
Bang om mezelf te veel te zien
Ik moet niet bekennen dat de tijd die verstrijkt pijn doet
Ik wilde me bewegen
Bang om mezelf niet te zien
Bang om mezelf te veel te zien
Ik moet niet bekennen dat de tijd die verstrijkt pijn doet
Ik ben iemand die de dag ervoor
Altijd studeert voor een goed cijfer
En hoewel het me soms verslaat
Ben ik niet op de hoogte
