Imán
Vanesa Martín
Magnet
Een zondagmiddag, zomaar
In een huis waar ik gelukkig was
Verslond een winter en deed een stap opzij
Toen ze me zeiden dat jij daar was
Daar waar zoveel monden naartoe gaan
Die vergeten wie ze zich goed lieten voelen
Een minuut die mijn ramp was geweest
Jou ergens anders weten, jou horen lachen
En jij gaat weg
En ik zal zijn
De idioot die zich in de zee gooit
De woeste wind die je omver blaast
En je tegelijkertijd tegenhoudt
Je gaat achter alles aan wat verkeerd klinkt
Vervloekte magneet
Van de moeilijke dingen
Van moeilijke momenten
De zon brandt die tussen de bomen glipt
Want het vuur weet nooit subtiel te zijn
De grens van de vergetelheid komt snel
Het onmogelijke is het te overwinnen
Zonder dat iemand over jou praat
We hebben zoveel dingen in het leven bewezen
Waarom houden we emoties vast?
Ik hoop dat je niet op een dag terug hoeft
Naar de plek waar ik zei: Blijf hier
En jij gaat weg
En ik zal zijn
De idioot die zich in de zee gooit
De woeste wind die je omver blaast
En je tegelijkertijd tegenhoudt
Je gaat achter alles aan wat verkeerd klinkt
Vervloekte magneet
Van de moeilijke dingen
Van moeilijke momenten
En jij gaat weg
En ik zal zijn
De idioot die zich in de zee gooit
De woeste wind die je omver blaast
En je tegelijkertijd tegenhoudt
Je gaat achter alles aan wat verkeerd klinkt
Vervloekte magneet
Van de moeilijke dingen
Van moeilijke momenten
