Mulheres da Minha Vida (part. Orlando Santos)

Deze eerste woorden zijn voor jou, mijn dochter
Mijn dochter, larve, die alleen maar kroop en glimlachte
Ik herinner me nog dat je niet kon lopen of praten
Je wilde praten, en als je het probeerde, maakte je geluiden
Nu ben je zestien jaar, een vrouw en vol leven
Je bent zo groot geworden, en hebt al zoveel meegemaakt
Herinner je je nog dat ik je meenam naar de concerten van je idolen?
Je was helemaal onder de indruk en ontroerd

Nu zie je me zo, verslagen en neergeslagen
Ik ben geen sterke vader meer, maar een overgegeven man
Ik was veel succesvoller toen ik de schoenenwinkel had
Het liep goed, bijna honderd klanten per dag
Totdat de bezuinigingen kwamen
Werkloosheid, ellende, rampen
Niemand koopt meer, het is chaos
Het was voorbij toen ik al mijn klanten verloor
Er bleef geen cent over en ik ging failliet

Nu zie je me hier werkloos, ondergedompeld in de ellende
Kapot voor de arbeidsmarkt en ik ben nog geen veertig
Ik krijg nergens een baan, zelfs niet bij een callcenter
Mijn geloof brokkelt af telkens als ik ouder word
Vandaag ben ik een mislukkeling, een invalid, een blut
Je kijkt naar me met minachting, ik herken je niet meer
Ik verzwak als ik zie dat jouw liefde een prijs had
En telkens als je me zo afwijst, zie je dat ik verzwak

Je respecteert me niet meer, alsof je me niet kent
Soms zeg je nog dat je wilt dat ik verdwijn
En als ik doodga? Zou dat je raken?
Zou de pijn van mijn dood je niet treffen?
Zou je zo onverschillig en koud blijven?
Zou er geen traan van verdriet je bereiken?
Ik weet dat ik niet meer die vader ben waar je trots op was
Die thuis kwam met de cadeaus waar je naar verlangde
De vader die je liefhad en die nu een mislukkeling is
Vandaag ben ik alleen maar een oud en verloren gewicht

Dus ik kom thuis met mijn vriendinnen
En je begrijpt niet dat ik gewoon tv wilde kijken in de woonkamer?
Oh, oh Sara
Vader, het is normaal dat ik hier wil zijn
De tv is groter, het kijkt beter
Rustig aan, Sara
Kon je niet gewoon tv kijken op je kamer?
Oh Sara, alsjeblieft, laten we praten
Je zit de hele dag thuis zonder iets te doen
Sara...
En bovendien laat je de mensen niet met rust, wat een gedoe!

Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, schiet me maar

Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, schiet me maar

Sónia, herinner je je ons twee rennend door het gras?
Rollebollend in het gras, aan elkaar geplakt, twee verliefde kinderen, onvergetelijk
Ik was je eerste vriend, we delen nu twintig jaar
Onder hetzelfde dak, opmerkelijk
Maar alles lijkt te zijn ingestort, toen de zaak failliet ging
Jouw liefde doofde, ik weet niet
Waar is de liefde die voedde, en die mijn liefde kleurde?
Ik was je rilling, je koning
Nu ben je altijd opgewonden, met die nerveuze stem
Je schreeuwt om niets, waarom?
Altijd met overdreven woede, ik heb je nog nooit zo wreed gezien
Het is duidelijk dat je verzadigd bent, waarom?

Toen de schoenenwinkel grote winsten genereerde
Zei je dat onze liefde absoluut zou zijn
En dat daaruit de vrucht zou voortkomen die het eerbetoon zou zijn
Van deze passie die nu in rouw is
Nu behandel je me gewelddadig
Altijd in mijn gezicht gooiend dat jij me onderhoudt
Altijd in mijn gezicht gooiend met bloederige woorden
Altijd in mijn gezicht gooiend dat je me niet meer kunt verdragen
Je laat me denken dat onze verbintenis alleen maar een zakelijke overeenkomst was

Nu geef je me alleen maar die afkeer, je wilt me niet meer dichtbij
Ik heb geen oplossing behalve zo te blijven, volgzaam
Ik weet dat je maar één ruzie verwijderd bent van het vragen om een scheiding
Je ziet me als een tumor, we maken geen liefde meer
Je slaapt met je rug naar me toe, alsof je bang bent
Iedereen weet dat je me bedriegt met de buurman
Het hele gebouw hoort je schreeuwen als jullie het doen
Je maakt je niet eens druk om discreet te zijn
Je brengt hem hier mee om te dineren zoals gisteren
Ik moet gewoon toekijken, accepteren, slikken
Ik ben afhankelijk van jou, ik heb geen andere plek om heen te gaan

Ik moet gewoon toekijken, accepteren, slikken
Want als ik het huis verlaat, heb ik geen plek om heen te gaan
Want als ik het huis verlaat, heb ik geen plek om heen te gaan

Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, schiet me maar

Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, dood me gewoon in één keer
Trouwens, schiet me maar

Pedro, wat ben je aan het doen, Pedro?!
Kijk naar me, rustig
Sara, kom hier, Sara, kijk naar je vader
Pedro, rustig, rustig, Pedro, waarom doe je dit?
Waarom? Praat met me, Pedro
Rustig aan
Schot
Pedro! Oh nee, Sara, oh Sara, kijk naar je vader, Sara
Oh, kijk naar je vader, Sara
Kom hier, kijk naar je vader, Sara
Kijk naar je vader