devota
Valeria Castro
Toegewijd
Ik weet niet waarom ik moet beginnen
Of het de verdrietigheid is van jou te verliezen of de fout die het was om van je te houden
En waar ik niet op terugkom
Ik weet niet of ik wil dat je weggaat
Of dat je hoort hoe ik me afvraag
Of er een tijd in de wereld is waarin je me niet in de steek laat
De tederheid
Van andermans huid
Verdient het niet om te doen alsof het niet weerklinkt
Deze last
Die ik nu niet weet hoe
Op een gegeven moment was het van veer naar lood
Toegewijd aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het was niet wat het leek
Nu ik leer van het verleden
Is het landschap zo helder
Ja, ik zou vertrekken
En de eigenaar van het lichaam dat ik bewoon
Mij is een tijd geleden geleerd
Het zijn mijn handen, niet de jouwe
Die ik nodig heb
De tederheid
Van andermans huid
Verdient het niet om te doen alsof het niet weerklinkt
Deze last
Die ik nu niet weet hoe
Op een gegeven moment was het van veer naar lood
Toegewijd aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Ik vertel alles
Voor het geval het modder wordt
Wat ik dacht dat goud was
Wat ik dacht dat goud was
Ik vertel alles
Voor het geval het modder wordt
Wat ik dacht dat goud was
Wat ik dacht dat goud was
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
Het lijkt erop dat ik toegewijd was aan de pijn die voortkomt uit de liefde die uitputtend is van jouw gedachten
