Ricordando Il Passato
Umineko no Naku Koro Ni
Herinnerend aan het Verleden
Oh vergankelijke ziel
Die zich verbergt in de diepte van de bedrog,
Wie heb je blijven wachten in het verlaten bos?
Privé van een vleugel,
Heeft het vogeltje zijn ogen in stilte gesloten.
Het lijden is ver weg vervaagd;
Nu huilt het vogeltje niet meer.
Een zachte zilveren mist
Een zachte zilveren mist
Omarmt teder alles.
Rust, rust in vrede.
In het verhaal dat ik heb geschreven, kun je vrij vliegen.
Hier is mijn laatste betovering,
Zodat jouw licht geen schaduw kent.
Dat de prachtige gouden droom niet verontreinigd wordt
Door de droefheid die de waarheid met zich meebrengt.
Het bos van schuld,
Dat het vogeltje verteerde,
Is in stilte verdord.
Vallende bloemblaadjes in de wind omarmen
Zachtjes de bleke wangen.
Die dag, hoeveel mysteries
Had ik moeten oplossen om je mee te nemen?
Rust, rust in vrede.
In de illusie die je hebt gecreëerd,
Heb ik de liefde gekend.
Ik zal niet stoppen met het uitspreken van jouw naam,
Om jouw wensen levend te houden.
Dat niets en niemand je meesleurt
In de duisternis van de vergetelheid.
Rust, rust in vrede.
