La Stazione Dei Ricordi

Ik heb een hart dat vliegt en voel me licht
Ik heb het leven hard in het gezicht geslagen
En dat doe ik al mijn hele leven
Ik voel me nooit echt geschikt
In deze onverschillige contexten
Ik lach, kijk naar mijn tekortkomingen alsof ze perfect zijn
Als ik de ogen van mijn vader had, zou ik proberen na te denken
Maar ik ben geboren met de drang om te overdrijven
En de behoefte om te vliegen
Je zei sluit je ogen, denk er niet aan
Maar mensen zoals ik
Sluiten hun ogen alleen om afstand te nemen
Afstand nemen van wat?
Want hier is het altijd hetzelfde verhaal
Je krijgt de neiging om te veranderen
En verandert wie er nu niet meer is
Ik herinner me nachten op een parkeerplaats
Lege biertjes op het dashboard
We praatten ja
Maar zonder ooit een rekening te betalen
Wij zijn degenen zonder excuses
Met het verleden in vlammen
Degenen die met iedereen praten
Maar het is niets belangrijks
Want de mooie dingen
Zitten van binnen en verdienen sterren
We zijn allemaal Giusy
Het verandert alleen in welke huid
Ik zou honderd jaar kunnen zingen en dezelfde dingen zeggen
En het is geen monotonie
Het is mijn persoonlijke toevlucht
Vraag me niets
Vanavond is het fijn
Breng een beetje van je herinneringen mee
En meng ze daarna samen

Ik zou ook over haar willen praten,
Maar zonder te overdrijven
Want de lucht daar kijkt naar ons
En wij zijn mieren in de klauwen van een hondenwereld
Dan heb je genoeg aan twee blauwe ogen en alles komt terug
Het hart komt terug
Op zijn plek waar het warm is
Ik had zin om te zingen,
Maar alleen wat ik van binnen had
Ik voel dat hoe leger ik me voel
Hoe meer ik van binnen vul
Ik herinner me daar op het terras
Vijfde verdieping, boven iedereen
Nachten doorbrengen in kamers waar je niet goed iedereen ziet
En met de hand, en met de hand,
En met de hand verplaats je de rook die je ogen brandt
Je voelt je de laatste maar glimlacht naar wie er vandaag ook voorbij kwam
Mama, mama, mama
Ik heb je vaak teleurgesteld
Het is geen slachtofferschap
Ik heb je zien huilen
En ik vervloek de dag dat je me niet meer zag
Toen je terugkwam van je werk en er die stilte was
En de leraren die je toeschreeuwden
Uw zoon is van binnen rot
Maar wat weten zij
Wat weten ze allemaal
Ik heb mijn leven alleen geleefd
Door mijn eigen voorkeuren
En ik zal over tien jaar een rekening betalen
Of misschien zelfs morgen
Maar degene die wint is degene die wakker wordt
Leeft, sterft en hoopt
Altijd in zijn eigen handen.