Llégo El Día
Triana
De Dag Is Aangekomen
Ik voel de nostalgie niet meer drukken
Ik ben moe van het huilen
Het maakt niet meer uit wie er wint
En ik wil niet ontsnappen aan deze kracht
Ik zal één voor één naar de sterren vliegen
In de glans van jouw gezicht en jouw blik
En ik zal de Zon vragen dat al mijn fortuin
Een verloren straal op open zee is
Als je weet dat het me niets oplevert
Als je weet dat het me niet helpt
Nu voel ik dat de dag is aangebroken
Dat ik zin heb om te leven
Om door de muren en ruïnes te breken
Die, ook al verstrijkt de tijd, daar blijven
En bloeien als een nieuwe man
Zonder angst voor de tragedies die komen
Het leven al mijn vuur geven
Van jouw ogen en jouw verlangen om te leven
De dageraad was gekleed
In stralen van de Zon
En in haar haren gebonden
Droeg ze een bloem
