Igra Bez Granica
Tose Proeski
Spel Zonder Grenzen
Dat ik me tenminste kan wakker maken in een wereld van liefde
Zonder oude vrienden en deze afschuwelijkheden
Die me altijd hebben gevolgd
Dat ik je tenminste kan kussen
Zonder slechte herinneringen aan koude lentes
Zonder het beeld van lijden dat zich aan ons hecht
Ref.
Want mijn leven is een spel zonder grenzen
Een vermoeiend verhaal, het scheuren van pagina's
Waarop niets geschreven staat
Want mijn leven is eeuwig vallen
Als ik mijn verliezen optel, blijft er niets over
Alleen nog sleur ik gewoontes mee
En blijft het daarbij
Dat ik je tenminste kan wakker maken,
Koffie voor je kan zetten, naar bed kan brengen
En je kan kussen, maar dat is er niet en bestaat niet
Dat ik me tenminste kan verliefden
Op een klein boerinnetje op een open plek
Boven in het universum zodat ik beneden niet zie
