Monochrome Rainbow

Herhaalde, doffe, chaotische wereld
Te luid, ik stop mijn oren dicht

Waarom doen we elkaar pijn?
Kun je mijn hartslag horen?
Schat, ik vertrouw je, mijn vriend

In de hoeken van een wanhopig hart
Onder de schaduw van tegenstrijdigheden
Met pijn in mijn borst
Kan ik dromen van morgen

Denkend aan de regenboog die ik vond na de bui
Sluit mijn ogen, vlieg met me mee, hoe lang de droom ook is
Als ik bij jou ben, vervaagt niets
Zelfs de onuitwisbare regenboog
Die we zagen onder het maanlicht van die dag
Reflecteert het, keer op keer, keer op keer

In een wereld zonder geluid die weerkaatst in de stilte
Lacht de huilende clown
Wat moet ik wensen op de vallende ster?
Ik vind alles maar onzin

In mijn hoofd houd ik mijn adem in
En onderdrukken ze me terwijl ik probeer te ontsnappen
Wie heeft me geleerd
Dat er een juiste manier van leven is?

Die droom leek op een onbereikbare glorie
Terwijl ik bevreesd ben voor de vervagende zekerheid
Zoekend naar wat ik kan grijpen
Zelfs de rust die ik vond
Was niet om op te geven
Maar om mijn dromen te overtreffen

Naar de beloofde plek
Neem ik je mee

Ik neem je mee naar mijn wereld
Ik laat je mijn zoete, eeuwige dromen zien

Denkend aan de regenboog die ik vond na de bui
Droom, vlieg met me mee
Met jou kan zelfs de donkerste lucht stralen
Over de monochrome regenboog
Reflecteer ik de onuitwisbare wereld in jouw ogen
Keer op keer, keer op keer.