Hana Ni Ame Wo, Kimi Ni Uta Wo

Wanneer zijn die dagen begonnen, dat ik sliep bij het ochtendgloren?
De ritmes vermengen zich met het diepe geluid van de regen buiten het raam.
Wonden, fouten, de dood, dromen, en het heden,

Zelfs dit lelijke leven heb ik omgevormd tot een lied.
De dagen die ik op vijfduizend exemplaren heb vastgelegd,
Zelfs de woorden die ik opschreef heb ik weggegooid.

Maar dit is anders, dit landschap (de wereld) is als
Een wereld zonder kleur.

Kijk, regen voor de bloemen,
En
Een lied voor jou.
Laat het alsjeblieft zo zijn tot het einde van mijn leven.
Hoe vaak ik ook wonden opkrab, de onvergetelijke verleden,
Ik had het gevoel dat er iets zou veranderen.

Het klinkt misschien belachelijk om de wereld met muziek te redden,
Maar wat kan er gered worden door dromen, liefde, of God?
Altijd, als we samen zingen, zijn er dansers daar,
Ja, dat was het, alleen dat al maakte me gered.

De resterende tijd van leven of de houdbaarheidsdatum,
De blanco brief voor morgen, het maakt me niet uit.
Ik krabbel altijd in mijn notitieboek, zo is het altijd,
Zonder te weten wat juist is, heb ik het omgevormd tot een lied.

Laten we dansen op de woorden die ik op een maanachtige nacht heb gespeeld,
Met de hartslag van een leeg hart.
Mensen leven zo en sterven zo,
En dat is wat hen vervult.

Kijk, regen voor de bloemen,
En
Een lied voor jou.
Laat het alsjeblieft zo zijn tot het einde van mijn leven.
Hoe vaak ik ook probeer te leven, ik volg dezelfde weg,
Zal ik blijven dromen van een morgen die ik nog niet heb gezien?

Als ik mezelf bedrog en volwassen word, is dat goed, ik ben blij als kind te zijn.
Maar soms is het ook goed om even stil te staan en te huilen.

Kijk, regen voor de bloemen,
En
Een lied voor jou.
Laat het alsjeblieft zo zijn tot het einde van mijn leven.
Hoe vaak ik ook wonden opkrab, de onvergetelijke verleden,
Ik had het gevoel dat er iets zou veranderen.

Vanavond, de dageraad in je hart, liefde,
Ja, zo leven mensen verder.
De woorden die we hebben gesponnen en de melodieën die we spelen,
Het is nooit genoeg om alles over te brengen.

Het klinkt misschien dom om de wereld met muziek te redden,
Wie droomde er van zulke dromen, waar komt dat vandaan?
We weten niets van ons lot, morgen of het einde,
We spelen en zingen ons leven tot het breekpunt.

Regen voor de bloemen, een lied voor jou,
Laten we onze vervaagde dromen kleur geven.