Cobalt Blue

Wanneer deze nacht aanbreekt
Zullen wij de wind worden
Vergeten bloemenblaadjes
Vliegen op en waaien voorbij

In de stilte van de duisternis, de zestiende maan
De seizoenen stromen zwart van bloed
Het geluid van de zee laat alleen lege schalen achter

Deze wereld verandert niet, wat een onzin is deze wereld
Dat weet iedereen, zelfs kinderen

Maar we zijn niet geboren om alleen maar te huilen
Dat kan niet de reden zijn geweest
Ik laat nu een bewijs van mijn leven achter

We vergaan in de wind en worden één
Zonder te weten waar we naartoe gaan, verbrandend

Totdat deze nacht aanbreekt
Drinken we en lachen samen
Zelfs als we dood zijn, vergeten we niet dat we er waren

Wat een gedoe, zullen we maar vluchten?
Nu zegt niemand er nog iets over
Met een onschuldige slaap, een trillende borst

Liefde en vage dromen
Mogen oplossen in deze lucht
Iedereen is een beetje Kobaltblauw in de wind

Kom op, lach, lach
Kijk, de nacht breekt nu aan

We vergaan in de wind en worden één
Zonder overdreven verdriet, begint het opnieuw

Wij zijn
Wij zijn de wind.